Możliwe do recyklingu, biodegradowalne lub biopochodne

Kluczowym celem regulacji dotyczących odpowiedzialności za produkt jest stworzenie zachęt dla producentów, aby już na etapie projektowania i produkcji uwzględniali wpływ produktów na środowisko w całym ich cyklu życia, a w szczególności podczas ich późniejszej utylizacji.

Ważne jest, aby zrozumieć różnice w terminologii: Nie wszystko, co nadaje się do recyklingu jest również kompostowalne. Wprowadźmy trochę jasności do gąszczu terminologii:

Kleje nadające się do recyklingu

To nie sam klej powinien być poddany recyklingowi, ale nie powinien on utrudniać procesu recyklingu. Jeżeli przestrzegane są określone wymiary (1,6 x 1,6 mm), grubość folii (120 µm) i temperatura mięknienia (> 68°C), to każdy klej Hot Melt może być zaklasyfikowany jako nadający się do recyklingu.

Biodegradowalność – degradacja substancji wskutek aktywności biologicznej.

Substancja jest biodegradowalna, jeżeli mikroorganizmy takie jak bakterie, są w stanie ją rozłożyć na czynniki pierwsze. Nie określono, że substancja koniecznie powinna ulec rozkładowi w określonym czasie! Stopień biodegradowalności przedmiotu z tworzywa sztucznego zależy nie tylko od konkretnej receptury tworzywa sztucznego, ale również od stosunku powierzchni do objętości produktów, np. grubości materiału.

Kompostowalność:

„Kompostowalność” jest terminem znormalizowanym i oznacza, że mikroorganizmy mogą w krótkim czasie rozłożyć tworzywo sztuczne w kompostowniach, a więc w procesie kontrolowanym przez człowieka.

Przemysłowa kompostownia:

Rozkład do 90% w ciągu 12 tygodni w temperaturze ok. 60°C. Powyższe oznacza: po 12 tygodniach kompostowania na sicie 2 mm może pozostać nie więcej niż 10% resztek w stosunku do pierwotnej masy.

Kompostownik ogrodowy:

Rozkład w temperaturze około 30°C w ciągu 12 miesięcy.

Produkt biopochodny – pochodzący z biomasy

Określenie „biopochodne tworzywo sztuczne” nie jest chronione, dlatego nie ma również ustawowego minimalnego udziału procentowego wymaganego do użycia tego określenia.

Istnieją jednak dwa różne dobrowolne systemy certyfikacji, gdzie w zależności od udziału atomów węgla w produkcie, które są pochodzenia biologicznego, przyznawane są różne loga. Możliwe jest między innymi wnioskowanie o certyfikację przez instytut DIN CERTCO.

Certyfikacja DIN CERTCO rozróżnia

trzy poziomy jakości (20–50 %, 50–85 % i

>85 %), z których każdy posiada własne logo,

na którym podany jest również poziom.

Kontroli podlega np. zawartość pewnej ilości surowców odnawialnych w kleju Hot Melt. Zasoby odnawialne to surowce, których powstawania charakteryzuje tempo porównywalne do tego, w jakim następuje ich zużywanie. Udział ten podaje się jako wartość w procentach.

Norma ISO 16620-2:2019 reguluje określanie zawartości węgla pochodzenia biologicznego w produktach z tworzyw sztucznych, polimerach i dodatkach.

Biopochodne tworzywa sztuczne mogą być biodegradowalne, ale często nie są. I na odwrót, tworzywa biodegradowalne niekoniecznie są biopochodne.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *