Gwint – taki sam, a jednak nie do końca

UNF, UNEF, UNC, M … po których następują liczby i znaki – ale co kryje się za początkowo zakryptowanym opisem gwintu naszych dysz i adapterów? Dzisiaj chcemy przybliżyć ten temat wyjaśniając specjalistyczne słowo na wtorek.

Z czysto technicznego punktu widzenia gwinty są opisywane jako „spiralne nacięcia wewnątrz lub na zewnątrz komponentów”. W technologii klejenia gwinty są najczęściej spotykane na dyszach lub połączeniach węży, oprócz zwykłych śrub i nakrętek do mocowania.

W zależności od urządzenia, dysze mają gwinty wewnętrzne lub zewnętrzne.

z lewej: HB 196 z gwintem wewnętrznym – z prawej: HB 250 z gwintem zewnętrznym

Typy gwintów w technice klejenia

Najczęściej stosowane typy gwintów to:

  • UNF 9/16″-18
  • UNF 7/16″
  • UNF 1/2″
  • M10 x 0,75

Amerykańskie oznaczenie UNF to skrót od Unified National Fine Thread; chodzi tu o drobny gwint. Inne formy gwintu to np. UNEF (bardzo drobnozwojny) lub UNC (gwint grubozwojny), ale te ostatnie są rzadko spotykane w urządzeniach do aplikacji. Gwinty UNF charakteryzują się wskazaniem średnicy i liczby zwojów na cal (threads per inch, TPI). Na przykład UNF 9/16″-18 oznacza, że jest to gwint UNF o średnicy 9/16 cala i 18 zwojach na cal.

Bardziej znane oznaczenie M odnosi się do gwintów drobnozwojnych ISO (DIN 13 i kolejne). Dodany numer opisuje średnicę zewnętrzną w milimetrach. Kąt boku zarysu gwintu wynosi 60°, jak w gwintach UNF. Liczba za nim (w przykładzie 0,75) oznacza skok 0,75 mm.

Jeśli dysza nie jest dostępna dla preferowanego urządzenia do aplikacji, dobrym rozwiązaniem może być adapter.

Dysze BÜHNEN mają dodatkowo następujące oznaczenia

  • aG = gwint zewnętrzny
  • iG = gwint wewnętrzny

w celu opisania gwintu na dyszy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *