Wstępna obróbka powierzchni
W celu uzyskania dobrej spoiny warto spełniać wymogi, dotyczące klejonych powierzchni. Nawet najlepszy klej spełni powierzone mu zadanie wyłącznie wtedy, gdy będzie mógł wykorzystać dostateczną przyczepność powierzchni. W tym celu należy ewentualnie przeprowadzić wstępną obróbkę powierzchni, składającej się z dwóch etapów:
- Przygotowanie
- Obróbka wstępna
Poniżej poznają Państwo sposób wykonania obu tych czynności.
Celem obróbki powierzchni materiału jest wytworzenie powierzchni, pozwalającej na sklejenie materiałów. Warunki techniczne klejenia powierzchni przedstawiono poniżej:
- powierzchnia związana na stałe z materiałem zasadniczym
- dobra zwilżalność
- wystarczająca powierzchnia klejenia
- brak niekontrolowanych zmian po klejeniu
Istotą wstępnej obróbki powierzchni jest zatem stworzenie powierzchni o takim napięciu powierzchniowym, które pozwoli na uzyskanie pożądanego sklejenia.
1. Przygotowanie powierzchni
Tutaj chodzi o czyszczenie i odtłuszczenie, czynności te w przypadku większości procesów klejenia uznaje się za minimalny wymóg. Również po przeprowadzeniu obróbki wstępnej powierzchni np. poprzez szlifowanie lub obróbkę strumieniowo – ścierną, należy ponownie oczyścić powierzchnię, aby materiał klejący przylegał do elementu wymagającego klejenia, a nie do drobinek pyłu.
2. Wstępna obróbka powierzchni
Istnieją mechaniczne, chemiczne i fizyczne metody wstępnej obróbki powierzchni, a są to między innymi szlifowanie, obróbka strumieniowo–ścierna lub opalanie powierzchni z tworzywa sztucznego. Wybór metody odbywa się według następującej zasady: tak silna, jak to potrzebne –tak łagodna, jak to możliwe!
Szlifowanie
Przykładowo w przypadku metali (nie dotyczy powierzchni ocynkowanych, pokrytej powłoką galwaniczną lub inną) często zachodzi konieczność przeszlifowania powierzchni. Czynność ta powoduje usunięcie warstw, powstałych w wyniku reakcji, np. rdzy.
Obróbka strumieniowo-ścierna
Medium strumieniowo–ściernym może być np. piasek lub kulki szklane. Jest ono wyrzucane na powierzchnię materiału za pomocą sprężonego powietrza, powodując usunięcie osadów i zanieczyszczeń.
Opalanie płomieniem
W przypadku tworzyw termoplastycznych (PE, PA lub PP) możliwe jest podwyższenie napięcie powierzchniowego za pomocą opalania płomieniem propanowym lub acetylenowym, bogatym w tlen. Tworzywo sztuczne tylko przez krótki czas poddane jest działaniu płomienia, który osiągną temperaturę pomiędzy 200°C a 400°C. Zmiana właściwości powierzchni powoduje poprawę jej napięcia powierzchniowego, lepszą zwilżalność i ostatecznie lepsze przyleganie warstw kleju.
Obróbka plazmowa tworzywa sztucznego
Wiele tworzyw sztucznych, znajdujących zastosowanie w technice, (np. polipropylen (PP) lub polietylen (PE)) to w warunkach normalnych kleje topliwe lub materiały niereagujące z większością substancji chemicznych. Powierzchnie dwóch tworzyw sztucznych, wymagających łączenia drogą klejenia powinny wykazywać właściwą przyczepność. Obróbka plazmą oferuje możliwość chemicznego przygotowania powierzchni w temperaturze niższej niż 50°C w sposób pozwalający na wystąpienie dostatecznej biegunowości, umożliwiającej skuteczne sklejenie. Wyższa polarność jest skutkiem wyższego napięcia powierzchniowego, a co za tym idzie – lepszej zwilżalności i tym samym lepszej zdolności do sklejenia.
Czas pomiędzy obróbką wstępną a naniesieniem klejów topliwych ustala w znacznej mierze charakter procesu produkcyjnego. Ponieważ obróbka powierzchni może przebiegać „płynnie”, obowiązuje zasada: in krótszy czas, tym lepszy rezultat.