Wstępna obróbka powierzchni

Wstępna obróbka powierzchni

Sandstrahlen zur OberflächenbehandlungW celu uzyskania dobrej spoiny warto spełniać wymogi, dotyczące klejonych powierzchni. Nawet najlepszy klej spełni powierzone mu zadanie wyłącznie wtedy, gdy będzie mógł wykorzystać dostateczną przyczepność powierzchni. W tym celu należy ewentualnie przeprowadzić wstępną obróbkę powierzchni, składającej się z dwóch etapów:

  1. Przygotowanie
  2. Obróbka wstępna

Poniżej poznają Państwo sposób wykonania obu tych czynności.

Celem obróbki powierzchni materiału jest wytworzenie powierzchni, pozwalającej na sklejenie materiałów. Warunki techniczne klejenia powierzchni przedstawiono poniżej:

  • powierzchnia związana na stałe z materiałem zasadniczym
  • dobra zwilżalność
  • wystarczająca powierzchnia klejenia
  • brak niekontrolowanych zmian po klejeniu

Istotą wstępnej obróbki powierzchni jest zatem stworzenie powierzchni o takim napięciu powierzchniowym, które pozwoli na uzyskanie pożądanego sklejenia.

1. Przygotowanie powierzchni

Tutaj chodzi o czyszczenie i odtłuszczenie, czynności te w przypadku większości procesów klejenia uznaje się za minimalny wymóg. Również po przeprowadzeniu obróbki wstępnej powierzchni np. poprzez szlifowanie lub obróbkę strumieniowo – ścierną, należy ponownie oczyścić powierzchnię, aby materiał klejący przylegał do elementu wymagającego klejenia, a nie do drobinek pyłu.

 

2. Wstępna obróbka powierzchni

 

Istnieją mechaniczne, chemiczne i fizyczne metody wstępnej obróbki powierzchni, a są to między innymi szlifowanie, obróbka strumieniowo–ścierna lub opalanie powierzchni z tworzywa sztucznego. Wybór metody odbywa się według następującej zasady: tak silna, jak to potrzebne –tak łagodna, jak to możliwe!

 

Szlifowanie

 

Przykładowo w przypadku metali (nie dotyczy powierzchni ocynkowanych, pokrytej powłoką galwaniczną lub inną) często zachodzi konieczność przeszlifowania powierzchni. Czynność ta powoduje usunięcie warstw, powstałych w wyniku reakcji, np. rdzy.

Obróbka strumieniowo-ścierna

Medium strumieniowo–ściernym może być np. piasek lub kulki szklane. Jest ono wyrzucane na powierzchnię materiału za pomocą sprężonego powietrza, powodując usunięcie osadów i zanieczyszczeń.

 

Opalanie płomieniem

 

W przypadku tworzyw termoplastycznych (PE, PA lub PP) możliwe jest podwyższenie napięcie powierzchniowego za pomocą opalania płomieniem propanowym lub acetylenowym, bogatym w tlen. Tworzywo sztuczne tylko przez krótki czas poddane jest działaniu płomienia, który osiągną temperaturę pomiędzy 200°C a 400°C. Zmiana właściwości powierzchni powoduje poprawę jej napięcia powierzchniowego, lepszą zwilżalność i ostatecznie lepsze przyleganie warstw kleju.

 

Obróbka plazmowa tworzywa sztucznego

 

Wiele tworzyw sztucznych, znajdujących zastosowanie w technice, (np. polipropylen (PP) lub polietylen (PE)) to w warunkach normalnych kleje topliwe lub materiały niereagujące z większością substancji chemicznych. Powierzchnie dwóch tworzyw sztucznych, wymagających łączenia drogą klejenia powinny wykazywać właściwą przyczepność. Obróbka plazmą oferuje możliwość chemicznego przygotowania powierzchni w temperaturze niższej niż 50°C w sposób pozwalający na wystąpienie dostatecznej biegunowości, umożliwiającej skuteczne sklejenie. Wyższa polarność jest skutkiem wyższego napięcia powierzchniowego, a co za tym idzie – lepszej zwilżalności i tym samym lepszej zdolności do sklejenia.

Czas pomiędzy obróbką wstępną a naniesieniem klejów topliwych ustala w znacznej mierze charakter procesu produkcyjnego. Ponieważ obróbka powierzchni może przebiegać „płynnie”, obowiązuje zasada: in krótszy czas, tym lepszy rezultat.